Gepubliceerd op Facebook: 30 december 2015
bron: @bassmit
Omdat niemand echt een heel kerstdiner lang met zijn familie kan praten zonder elkaar in de haren te willen vliegen, heb ik vorig weekend tijdens de maaltijd Tinder maar weer eens een slinger gegeven. Dat resulteerde in de date waar ik jullie nu over ga vertellen.
Ik fiets elke dag over de Prinsengracht en zie dan naast de boekenkast van Anne een hele rits waterfietsen in de gracht liggen, en daarom leek het me een goed idee met een tas bier en een kaasplankje Amsterdam eens vanaf het water te bekijken. Lekker actief en onconventioneel. Ik had over het hoofd gezien dat waterfietsen onbestuurbare krengen zijn, en je best wel echt hard moet werken om vooruit te komen. Na een minuut of 10 vol verwoede pogingen rechtdoor te varen (wat toch niet heel veel gevraagd is), waren de kademuren aan beide kanten getoucheerd, en konden op het nippertje twee botsingen met rondvaartboten voorkomen worden, maar was er hemelsbreed slechts 30 meter afgelegd. Om onze lijdensweg niet langer te verlengen, werd daar dus al besloten aan te leggen, om luisterend naar de zwoele klanken van KC en Jojo bier te gaan drinken. Tot zover het waterfietsen.
Na afloop van dit daverende succes namen we plaats op een steiger naast het homomonument. Dat was het moment dat de bn’er-boot aanlegde. Nicolette van Dam en haar man waren in hun boot met in soaps acterend tuig op pad, om de verjaardag te vieren van iemand die ik wel herkende maar niet kende. Een grote sloep, gevuld met veel drank en veel te mooie mensen. U begrijpt dat ik slechts een minuut of 5 nodig had om mezelf deze boot op te kletsen, met solide teksten als: “mag ik meevaren, ik heb brie bij me”. Succes verzekerd natuurlijk. Zeker toen ik erbij vertelde dat we op Tinderdate waren en dat we net hadden gewaterfietst, wat de juiste combinatie van ontwapenend en nieuwsgierig makend bleek. Goed, wij die boot op.
Om de aanwezige John Ewbank te fokken, pompte de dj het Koningslied door de speakers. Omdat ik net met de man in gesprek was, gaf mij dit de gelegenheid deze muzikale wanvertoning eens even helemaal kapot te maken, uiteraard binnen de grenzen van wat nog sociaal acceptabel en guitig te noemen is. Ik moet zeggen, het luchtte wel op. Hij was er sportief over en gaf me van zijn dure whisky, waarop ik natuurlijk nog even opmerkte dat daarmee gelukkig niet de gehele door de belastingbetaler opgehoeste vergoeding volledig weggegooid geld was. Ik heb vervolgens een aangeschoten Nicolette drie keer moeten beloven dat ze welkom is op onze bruiloft, mocht die er ooit van komen. Bij het nemen van een groepsfoto ging iemand met haar hoeven vol in mijn brie staan, dus er waren heus ook wel teleurstellingen te verwerken.
Omdat dingen op een gegeven moment ook wel klaar zijn, werden we vlakbij Leidseplein de boot weer uit gebonjourd. In een bruine kroeg kregen we van het voltallige café een staande ovatie nadat ik de vrouw in kwestie tegen de caféruit op haar bek gepakt had. Kennelijk was het nogal duidelijk dat dit een eerste date was, en de meest subtiele plek om dit te doen was het achteraf gezien misschien ook niet. Vrij gênant. Of awesome, ik ben er nog niet uit.
Bij mij thuis zijn alle voor oud & nieuw reeds ingeslagen aankopen er doorheen gegaan. De jongedame had echter haar tolerantie hiervoor schromelijk overschat. Zo kwam het dat ik te maken kreeg met herhaaldelijk projectiel braken. Enfin, het is pas een feestje als er gekotst is, zullen we maar zeggen.